Blogging

salamat sa now user- friendly blogger. com. nakakapagpost na ako ng pictures.
go team philippines.
go out gloria!

more than 500 questions.
almost eight hours of gruelling examinations.
huge effort.
months of waiting.
finally, it's out!
thank God, we made it!

CONGRATULATIONS sa lahat ng mga kaklase ko na nakapasa.
gayundin sa mga kakilala, at ilang kaibigan.
sobra.
labis-labis ang tuwa ng mabasa natin ang ating mga pangalan sa mga pahina ng manila bulletin.
maaring ang sa atin ay isa lamang sa mahigit 30,000 pangalan na nandoon, pero mahigit pa sa 30,000 libong ulit na saya ang hatid nito.

sa mga sumusunod, congrats!
galing natin.

1. mark anthony lazaro (ako yun)
2. paul anthony mendoza
3. marlon santos
4. marry ann grace antonio
5. darwin marcelo
6. vanessa paula fumera
7. dervin nicodemus
8. lady san pedro
9. cristina domingo
10. christian charles centeno
11. jo-ann perez
12. khristine german
13. herbert perez
14. meliluz castro
15. roselyn gonzales
16. alpha sampana
17. angeline chiqui luis
18. lorelin bautista
19. jessica buendia
20. karen ann ramirez
21. maricar cruz
22. april enriquez (ex-gf naman ni dawo)
23. eliza de guzman (gf ni paul)
24. lourdes salvador
25. kim angeles
26. tin (close kami kaya tin lang tawag ko sa kanya. hehe.)

sa mga iba na hindi nabanggit, sensya na.
nadala lang ng sobrang saya kaya hindi na masyado na-research kung sino-sino ang mga nakapasa.

salamat sa lahat ng prayers.
sa lahat ng suporta.
syempre, salamat kay bullet.
salamat sa lagi mong pagtitiwala sa amin.

iba ito!
yes na yes!

YAHOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!
PASADO KAMI!!!!!!!!!!!!!!!
BWAHAHAHA!!!!!!!!!!!!!!!!!

Haaay. Haay.

galing ako sa trabaho.
pauwi na ako.
maraming tao sa bahay.
nagkakaingay.
kinabahan ako.
nakita ko sina sina papa.
kausap yung kapatid niya.
nag-iinuman.
nasa sulok si mama.
nanonood ng all for love.
kasama nya yung mga kapatid ko.
nanonood din ng all for love.
(buti na lang, hindi patay yung inabutan ko)

"mano nga po."

malungkot si papa.
hindi ko pa sya nakikita na ganun kalungkot.
mas malungkot pa sya kesa nung nalaman nya na buntis ang ate ko at ayaw kilalanin ng nakabuntis sa kanya.

"bakit ang aga nyo naman umuwi?"

nyo kasi silang dalawa ni mama magkasama sa pagluwas sa pampanga at dapat linggo pa ang uwi nila. lunes pa lang nun.

"bakasyon muna, bata."

tawag nya sa akin yun mula ng mag-aral ako ng college.
bakasyon. ibig sabihin wala na sya trabaho.
maaaring pinaalis. umalis. napaalis.
pero malamang yung umalis.
hindi naman kasi kawatan na trabahador si papa.
hanga nga sa kanya yung mga katrabaho nya.
kasi marami dun (sa pampanga), mga magnanakaw.
si papa, hindi. maliban lang sa mga isdang pang-ulam na pinapauwi nya sa amin, wala na akong alam na kinurakot nya.

hindi ko naman maitanong kung bakit.
hindi ko kasi nakasanayan na magtanong sa kanya.
ang inutupag ko na lang ay ang paghuhubad ng sapatos habang nag-iisip kung paano na kami ngayon.

tapos na ako magpalit ng damit pambahay.

wala nang trabaho si papa.
hindi pa rin ako tapos mag-isip.
wala nang trabaho si papa.
walang trabaho yung ate ko.
wala trabaho yung kapatid kong sumunod sa akin.
wala rin yung sumunod sa kanya.
ang may trabaho lang, yung bunso kong kapatid.
kaso sa jollibee lang yun.
pito kami sa pamilya (bale walo pati yung anak ng ate ko) pero dalawa lang yung may kayod.
yung isa jollibee crew, yung isa, ako, teacher.
paano na kami ngayon?

eh yung may trabaho nga si papa, hindi kami makabayad sa mga utang.
paano pa kaya ngayon?
wala pa naman salary increase kasi bago pa lang ako (at wala naman talaga).

tiningnan ko uli si papa.
malaki ang itinanda nya kumpara nang huli ko syang pinagmasdan.
mababasa mo ang lungkot at pag-aalala sa mukha nya.
wala na kasi sya trabaho.
isipin ko pa lang na maghahanap uli sya ng panibagong kayod nabibiyak na ang puso ko.
matanda na kasi sya para sa ganoong bagay.
pag-graduate ko pa naman, akala ko maayos na ang lahat.
hindi na kami kukulangin sa pera at makakakain na kami ng masasarap na pagkain.
pero parang mas naghihirap pa kami habang mas nagpapakahirap kami sa trabaho.
mabigat yun lalo pa at may dumating pa kaming mga kamag-anak sa bahay
at balak pa yata na sa amin manirahan habang walang trabaho.
at pagkatapos makahanap ng trabaho ay mangungutang sa amin at babalik na lang uli kapag wala na uli silang pinagkakakitaan.

paano na ito?
kapos na nga, mas nasasaid pa.
pagod na, naghihilahod pa.
gumagapang sa hirap.

nakakasawa yung ganito.
parang walang katapusan.
walang nangyayaring maganda.
nakakaubos ng dahilan para ngumiti.

enter: madonna-- "where do we go from here?"

Haay. Haay. Haay.

it's always hard to do things you really dislike to do
but you have to because that might save one thing
but killing the another.

(sigh)

just when you thought things are running smoothly,
rough stories and a bit history comes and spoil the day.

(sigh)

ok.
i may have remissed on one aspect
but it doesn't follow that i fall short in everything.
although it was not said,
i just felt that somebody must make move and put things into order.

enter bullet's line.
"mas kailangan ka nila kaysa sa mas kailangan mo sila."
so here i'm.
giving up one story.
trying to save something.
but lagrely wounding zeal and momentum.

it was not meant for that.
_____________________________________________________________________
after one week, buburahin ko na yun.
as promised.
so read while it's still here.

baka matagalan pa bago uli makapag-post.
magpapagaling muna ng sugat.
i'm not bitter.
sad lang.
promise.

LET it be!

LET na!!!
paano mangamote sa prof. ed. segment ng LET?
simpleng-simple.
wag magreview.
wag alalahanin ang -ism -ism.
wag intindihin ang theory theory.
wag kumain ng husto bago mag-exam
at nang sa gayon ay gutumin ka
at sakitan ng ulo
sa gitna ng pagsusulit.
grabe iyon.
draining.
pero tsika na yung majorship.
ayoko lang yung part na "from what novel/poem/story can you find the chorva lines?"
hindi ko kinaya yun.
_____________________________________________________________________
ito ang kasaysayan ng isang buong araw kong pagbubuno ng LET na yun.
(enter: music na pang tiya dely.)
(note: yung last two words, may fading effect.)

hanggang sa huling sandali, huli na naman akong dumating sa tipanan naming magkakaibigan.
pero konti lang naman.
quarter to 4 yung usapan.
4:15 na ako dumating (at proud pa ako nun.hehe)
mahirap kasi gumising ng alas-tres.
kung bakit ba kasi sa adamson pa yun eh sa bulacan pa kami galing.
byahe pa lang pagudpod na kami.
buti na lang mabilis ang byahe kaya hindi rin kami na-late.
naku.
costume pa lang pamatay na!
ang suot ko ay nagpapanggap na white polo na pinilit kong kinunsidera na unat na naplantsa.
take note.
TUCKED IN!
hindi ko syempre carry yun.
si lon carry yun.
si pablo, mukha daw amerikanong naka-backbag at may nameplate na nakakabit malapit sa dibdib.
(update lang: si dawo nga pala ay may hawig na ngayon kay pabolus sir humanities namin.)

8:00 daw start ng exam.
8:15 na wala pa yung test booklets.
start kami syempre late na PERO
hindi extended "time to finish."

tsika lang naman yung umpisa.
kakwentuhan ko pa nga yung isa kong seatmate (pwede pala yun, sabi nila hindi).
math na.
kasabay ng pag-init ng mga tanong ay ang pagkulo ng aking sikmura.
kung bakit ba naman kasi hindi ako na-boe kaninang umaga.
butil-butil ang pawis na tumutulo sa akin, gayunpaman, nagpapasalamat ako at hindi butil-butil na boe ang lumabas.
kakahiya yun pag nagkataon.
pero may technique pala dun.
fart (quietly) a lot and it will be a bit unloaded.
wag lang masyado malakas ang paglabas ng mabahong hangin.
baka bumukol.hehe.
ayun.
nakatapos din ng exam na hindi mahahalatang may hiwagang nagaganap sa loob ng kwarto.

pag nag-e-exam, wag masyado padala sa disturbances.
kasi ba naman, ako, muntik na hindi nakatapos sa pamatay na prof.ed.
dahil ito sa init ng pwesto ko.
hindi inaabot ng electric fan.
at dahil din sa babae na nakaupo sa harap ko (upuan yun ha).
hindi naman nya ako ginugulo.
kaso lang, bakit ba sya nagsuot ng blouse na kapos sa tela at loose jeans?
at bakit din sya masyadong malikot sa upuan.
yan tuloy.
nakita na ang hindi dapat makita.
(enter: music ng hawak kop ang langit ni assunta da rossi)
maganda sya.
maputi at mukhang may kaya.
siguro, padala din yun ni taning.
o tukso, layuan mo ako....
(enter: eva eugenio)

natapos ang am tests.
chibugan na!
panahon din ng painaman at bidahan ng kanya-kanyang sagot.
nakalungkot na (parang) tagilid sa am tests.
pero hoping pa rin.

pm test.
majorship.
naku, ako na lang pala hinihintay ng proctor.
kakahiya.
pero carry pa rin kasi hindi naman sya nagagalit.
in fairness, mabait yung proctor namin.
at least, hindi na sya dumagdag sa tension at some sort of nervousness na bumabalot sa amin nang araw na yun.
150 lang questions.
answerable in 4 1/2 hours.
marami kaming oras.
hindi katulad nung umaga.
total of 400 brain cell drying questions at a span of (less than) 5 hours.
helloooooo!!!!
whatever happens to proper time allotment.
o sa ratio and proportion.
o sa consideration na lang.
anyway, (medyo) madali lang yung majorship.
kumbaga eh (medyo) tsikempid lang.
nakaraos naman sa gitna ng tukso na ayaw yata talaga ako patahimikin.
nauna ako nakatapos kaysa kay tukso.
tumambay muna ako (allowed pala yun) sa loob ng room at hinintay ko sya.
pagkatapos nya magsagot, tinawag ko sya.
kinausap.
mukha naman syang cool at nakakwentuhan ko na rin nung umaga.
"huy next time wag ka magsuot ng ganyan pag exam ha. hindi ako nakapag-concentrate kanina."
nakangiti ako syempre.
hehe. medyo nagblush sya, pero ngumiti rin pagkatapos.
sabi nya, "kaya pala."
hindi ko na-gets yun.
pero ginantihan ko na lang sya ng ngiti at tinanong ko ang pangalan nya.
ngeeek.
pareho kami ng surname.
sabi ko, "haynaku, hindi kaya strong candidate ito for incest?"
sa sarili ko na lang yun syempre.
baka sapakin ako nito pag sinabi ko yun sa kanya.

ayun. tapos na ang exam.
tapos na rin ang affair ko kay "insan."
pagkatapos ay nagkita-kita kami ng mga kachorva sa river of styx.
tapos, punta kami sandali sa sm manila.
tapos, dun namin hinintay yung sasakyan pauwi.
tapos, dumating yung sasakyan after several minutes.
tapos, umuwi na kami.
tapos, sa malolos, kumain kami sa chowking.
tapos nun, wala na.
tapos na.
uwian na.....

(enter: music uli na pang tiya dely)
(enter: lalaki, kaboses ko, sasabihin, "payuhan nyo po ako tiya dely.")

ano ba ang bago?
wala naman.
nagkasakit lang ako.
um-absent sa trabaho.
nabato sa bahay.
pumasok na ngayon.
kakausapin ng sister.
baka mapagalitan.
nagalit sa klase.
maingay kasi.
nagpagawa ng essay...
about death.
'yun lang kasi inisip ko nang may sakit ako.
kung paano ko gusto mamatay.
uso pa naman dengue ngayon...
kaya ako naman si paranoid.
kaya ayoko magkasakit eh.
kung ano-ano naiisip ko.
teka laang.
wala na ako maisip.
pasensya na.
may lagnat eh.
mamaya ulit.
kausapin ko lang ang lola mo.
prepare for thy doom...